10 klassieke RPG-games die moderne remakes nodig hebben

Vagrant Story, een van de meest ambitieuze en ongebruikelijke actie-RPG's van het PS1-tijdperk, was het geesteskind van Yasumi Matsuno, Square's meester in tactische gevechten en verhalen met honderden intriges.

Als Ashley Riot, een bekwame krijger die bekend staat als een Riskbreaker, moet je de stad Leá Monde en de catacomben eronder induiken om op een sekteleider te jagen.

Een diepgaand real-time gevechtssysteem waarbij individuele lichaamsdelen werden aangevallen en een donkere, grafisch rijke omgeving maakten dit een cultklassieker die meer Dark Souls was dan Final Fantasy.

Er zijn hier zoveel grote, coole ideeën die goed werken op de originele PlayStation, maar die zouden gedijen in een moderne game voor een modern publiek dat gewend is aan verhalen over het milieu en moeilijke gevechten.

Objectief gezien is KOTOR een vrijwel vlekkeloze game en een van de beste duiken ooit in het Star Wars-universum.

Boordevol gedenkwaardige personages, moeilijke beslissingen en spannende decorstukken, was het een enorm kritisch en commercieel succes.

Hoewel de Star Wars-films misschien weer in het ongewisse zijn, schreeuwt Knights of the Old Republic om een ??moderne remake die niet alleen de verouderde graphics opruimt, maar ook nog meer heerlijke planeten toevoegt om te verkennen.

Het kenmerk van een echt klassiek rollenspel is dat je er gewoon meer tijd aan wilt besteden, en dit is een van de beste voorbeelden.

Troika's RPG Arcanum uit 2001 zag er gedateerd uit toen het werd uitgebracht, en de graphics zijn in de tussentijd niet goed verouderd.

Maar achter de presentatie schuilt een van de meest ambitieuze inzendingen in het genre ooit.

In een wereld die de overgang maakt van magie naar industriële wetenschap, overleven spelers een zeppelin-crash om vervolgens verwikkeld te raken in een zoektocht naar de oorsprong van een mysterieuze ring.

Deze pc-game was conceptueel zijn tijd ver vooruit, waardoor volledig pacifistische runs en tal van andere unieke functies mogelijk waren.

We zouden graag zien wat moderne hardware ermee zou kunnen doen.

Een andere rollenspelgame die de grenzen verlegde, de vijfde aflevering in Capcom's Breath of Fire-serie voor de PS2 ging verder dan de fantasie-attributen van de eerste drie.

Deze game veranderde de franchise in iets duisterder en vreemder door het in een post-apocalyptische wereld te plaatsen via een reeks ondergrondse bunkers waar elke verkeerde beweging een ramp betekende.

De game bevatte talloze mechanica die zijn tijd ver vooruit waren, waaronder de mogelijkheid om te transformeren in een OP-drakenvorm om gevechten te winnen, ten koste van het verhogen van een meter die, wanneer hij vol was, je game onmiddellijk beëindigde.

Het bizarre save-systeem van Dragon Quarter, dat meerdere play-throughs aanmoedigde, was even wennen, maar een moderne remake met wat ruwe kantjes zou dit juweeltje naar een nieuw publiek kunnen brengen.

Voor gamers eind jaren negentig was het misdadig dat een van de beste rollenspeltitels van de 32-bits generatie alleen kon worden gespeeld als je een gedoemde Sega Saturn had.

Terwijl de eerste twee Panzer Dragoon-games regelrechte railschieters waren van het soort dat Sega pionierde met Space Harrier, was de derde een merkwaardige hybride van genres.

Panzer Dragoon Saga bevatte een verkenning van vrij rondlopen, zowel te voet als schrijlings op je draak, gemengd met een gevechtssysteem dat zwaar was voor aanvallen op afstand.

Het was een kritische succesfactor, maar velen klaagden dat de game te kort was, wat zeker met een moderne remake kon worden opgelost.

Alom beschouwd als een van de beste actie-RPG's aller tijden, stelde Gothic II ontwikkelaars Piranha Bytes in staat om een ??enorme wereld te bouwen vol met de meest geloofwaardige NPC's die 2002 ooit had gezien.

Het wordt gespeeld in een isometrisch perspectief boven het hoofd en werpt de speler op als een held die op zoek is naar een magisch artefact waarmee hij kan praten met het legioen draken dat op het punt staat zijn stad te vernietigen.

Het is een uitgestrekt, gedenkwaardig avontuur dat vandaag nog steeds standhoudt, maar het kan beter.

Spelers hadden talloze kritiek op de gevechten en lokalisatie, die allemaal konden worden rechtgezet met een hoogglans remake.

Betrayal at Krondor, een van de meest invloedrijke en succesvolle rollenspellen voor de pc ooit, werd in 1993 uitgebracht en werd lovend onthaald.

De game speelt zich af in het Riftwar-universum van auteur Raymond Feist en combineert tactische gevechten met een episch verhaal.

Betrayal at Krondor plaatst de speler op een gerasterd slagveld, zoals klassieke tafelsystemen, en het verhaal ontvouwt zich hoofdstuk voor hoofdstuk met een enorme ondersteunende cast.

Dit was een epos voor zijn tijd en houdt nog steeds stand, maar stel je voor wat een toegewijd team meer dan een kwart eeuw later met het materiaal zou kunnen doen.

Iedereen weet dat het ontwikkelingsproces van Square's mech fantasy-epos Xenogears uit 1998 ...

onrustig was.

Bedacht als zowel een nieuwe Final Fantasy-game als een Chrono Trigger-vervolg op verschillende punten, werd het uiteindelijk omgezet in de eerste aflevering van zijn eigen serie op de originele PlayStation.

Zoals iedereen die het speelde zich herinnert, is de laatste handeling van deze game een absolute ramp, met enorme delen van het verhaal die worden gecommuniceerd door middel van vertelling terwijl de hoofdpersoon in een stoel zit, omdat het team net geen tijd meer had om de game uit te spelen.

Als Final Fantasy VII Remake slaagt, is dit de volgende logische stap om een ??andere klassieker de grootse uitvoering te geven die hij verdient.

De Persona-games zijn op dit moment een cultureel fenomeen, maar veel van de Shin Megami Tensei-titels zitten vast op verouderde systemen en kunnen niet worden afgespeeld door moderne gamers.

Een van de absoluut beste is de briljante Nocturne uit 2003 op PlayStation 2, die zijn tijd enorm vooruit was en al een jaar na de release een uitgebreide editie ontving.

Het heeft genoeg grote, gekke ideeën om een ??enorm uitgebreide remake te laten zweven.

Wanneer de wereld door de conceptie wordt getransformeerd in een embryonale staat waaruit een nieuw universum zal worden geboren, moet de half-demonische protagonist zich door een getransformeerd Tokio wagen en vechten tegen de krachten die deze nieuwe wereld naar hun beeld willen vormen.

Het is een verbazingwekkend diepgaande en compromisloze game die diepe contemplatie beloont, en met Atlus's toewijding aan remakes en updates verdient het een plekje in de rij.

Vagrant Story, een van de meest ambitieuze en ongebruikelijke actie-RPG's van het PS1-tijdperk, was het geesteskind van Yasumi Matsuno, Square's meester in tactische gevechten en verhalen met honderden intriges.

Als Ashley Riot, een bekwame krijger die bekend staat als een Riskbreaker, moet je de stad Leá Monde en de catacomben eronder induiken om op een sekteleider te jagen.

Een diepgaand real-time gevechtssysteem waarbij individuele lichaamsdelen werden aangevallen en een donkere, grafisch rijke omgeving maakten dit een cultklassieker die meer Dark Souls was dan Final Fantasy.

Er zijn hier zoveel grote, coole ideeën die goed werken op de originele PlayStation, maar die zouden gedijen in een moderne game voor een modern publiek dat gewend is aan verhalen over het milieu en moeilijke gevechten.

Objectief gezien is KOTOR een vrijwel vlekkeloze game en een van de beste duiken ooit in het Star Wars-universum.

Boordevol gedenkwaardige personages, moeilijke beslissingen en spannende decorstukken, was het een enorm kritisch en commercieel succes.

Hoewel de Star Wars-films misschien weer in het ongewisse zijn, schreeuwt Knights of the Old Republic om een ??moderne remake die niet alleen de verouderde graphics opruimt, maar ook nog meer heerlijke planeten toevoegt om te verkennen.

Het kenmerk van een echt klassiek rollenspel is dat je er gewoon meer tijd aan wilt besteden, en dit is een van de beste voorbeelden.

Troika's RPG Arcanum uit 2001 zag er gedateerd uit toen het werd uitgebracht, en de graphics zijn in de tussentijd niet goed verouderd.

Maar achter de presentatie schuilt een van de meest ambitieuze inzendingen in het genre ooit.

In een wereld die de overgang maakt van magie naar industriële wetenschap, overleven spelers een zeppelin-crash om vervolgens verwikkeld te raken in een zoektocht naar de oorsprong van een mysterieuze ring.

Deze pc-game was conceptueel zijn tijd ver vooruit, waardoor volledig pacifistische runs en tal van andere unieke functies mogelijk waren.

We zouden graag zien wat moderne hardware ermee zou kunnen doen.

Een andere rollenspelgame die de grenzen verlegde, de vijfde aflevering in Capcom's Breath of Fire-serie voor de PS2 ging verder dan de fantasie-attributen van de eerste drie.

Deze game veranderde de franchise in iets duisterder en vreemder door het in een post-apocalyptische wereld te plaatsen via een reeks ondergrondse bunkers waar elke verkeerde beweging een ramp betekende.

De game bevatte talloze mechanica die zijn tijd ver vooruit waren, waaronder de mogelijkheid om te transformeren in een OP-drakenvorm om gevechten te winnen, ten koste van het verhogen van een meter die, wanneer hij vol was, je game onmiddellijk beëindigde.

Het bizarre save-systeem van Dragon Quarter, dat meerdere play-throughs aanmoedigde, was even wennen, maar een moderne remake met wat ruwe kantjes zou dit juweeltje naar een nieuw publiek kunnen brengen.

Voor gamers eind jaren negentig was het misdadig dat een van de beste rollenspeltitels van de 32-bits generatie alleen kon worden gespeeld als je een gedoemde Sega Saturn had.

Terwijl de eerste twee Panzer Dragoon-games regelrechte railschieters waren van het soort dat Sega pionierde met Space Harrier, was de derde een merkwaardige hybride van genres.

Panzer Dragoon Saga bevatte een verkenning van vrij rondlopen, zowel te voet als schrijlings op je draak, gemengd met een gevechtssysteem dat zwaar was voor aanvallen op afstand.

Het was een kritische succesfactor, maar velen klaagden dat de game te kort was, wat zeker met een moderne remake kon worden opgelost.

Alom beschouwd als een van de beste actie-RPG's aller tijden, stelde Gothic II ontwikkelaars Piranha Bytes in staat om een ??enorme wereld te bouwen vol met de meest geloofwaardige NPC's die 2002 ooit had gezien.

Het wordt gespeeld in een isometrisch perspectief boven het hoofd en werpt de speler op als een held die op zoek is naar een magisch artefact waarmee hij kan praten met het legioen draken dat op het punt staat zijn stad te vernietigen.

Het is een uitgestrekt, gedenkwaardig avontuur dat vandaag nog steeds standhoudt, maar het kan beter.

Spelers hadden talloze kritiek op de gevechten en lokalisatie, die allemaal konden worden rechtgezet met een hoogglans remake.

Betrayal at Krondor, een van de meest invloedrijke en succesvolle rollenspellen voor de pc ooit, werd in 1993 uitgebracht en werd lovend onthaald.

De game speelt zich af in het Riftwar-universum van auteur Raymond Feist en combineert tactische gevechten met een episch verhaal.

Betrayal at Krondor plaatst de speler op een gerasterd slagveld, zoals klassieke tafelsystemen, en het verhaal ontvouwt zich hoofdstuk voor hoofdstuk met een enorme ondersteunende cast.

Dit was een epos voor zijn tijd en houdt nog steeds stand, maar stel je voor wat een toegewijd team meer dan een kwart eeuw later met het materiaal zou kunnen doen.

Iedereen weet dat het ontwikkelingsproces van Square's mech fantasy-epos Xenogears uit 1998 ...

onrustig was.

Bedacht als zowel een nieuwe Final Fantasy-game als een Chrono Trigger-vervolg op verschillende punten, werd het uiteindelijk omgezet in de eerste aflevering van zijn eigen serie op de originele PlayStation.

Zoals iedereen die het speelde zich herinnert, is de laatste handeling van deze game een absolute ramp, met enorme delen van het verhaal die worden gecommuniceerd door middel van vertelling terwijl de hoofdpersoon in een stoel zit, omdat het team net geen tijd meer had om de game uit te spelen.

Als Final Fantasy VII Remake slaagt, is dit de volgende logische stap om een ??andere klassieker de grootse uitvoering te geven die hij verdient.

De Persona-games zijn op dit moment een cultureel fenomeen, maar veel van de Shin Megami Tensei-titels zitten vast op verouderde systemen en kunnen niet worden afgespeeld door moderne gamers.

Een van de absoluut beste is de briljante Nocturne uit 2003 op PlayStation 2, die zijn tijd enorm vooruit was en al een jaar na de release een uitgebreide editie ontving.

Het heeft genoeg grote, gekke ideeën om een ??enorm uitgebreide remake te laten zweven.

Wanneer de wereld door de conceptie wordt getransformeerd in een embryonale staat waaruit een nieuw universum zal worden geboren, moet de half-demonische protagonist zich door een getransformeerd Tokio wagen en vechten tegen de krachten die deze nieuwe wereld naar hun beeld willen vormen.

Het is een verbazingwekkend diepgaande en compromisloze game die diepe contemplatie beloont, en met Atlus's toewijding aan remakes en updates verdient het een plekje in de rij.