25 optische illusies die bewijzen dat je hersenen slecht zijn

Dit zou een perfect mooi rooster zijn, behalve dat het allemaal gek en gek aan de zijkanten is.

Was er maar een manier om het te repareren! Er bestaat! Soort van! Als je naar het midden van het raster staart, beginnen de gekke periferieën zichzelf te repareren.

Aangenomen wordt dat de hersenen een voorkeur hebben voor orde en regelmatige patronen en in feite de problemen aan de zijkanten zullen "oplossen".

(Bron)

Druk op spelen hierboven en staar vervolgens naar het scherm.

Het beeld zal gaandeweg veranderen en je hersenen zullen een interessant tijdelijk effect toevoegen.

(Schakel achteruit om de werkelijkheid te bevestigen.) Dit is een voorbeeld van een nabeeld, waarbij de receptoren van de ogen zo worden gestimuleerd dat ze achteraf nog tintelen.

In dit geval overcompenseren ze met complementaire kleuren (dwz het vaste, levendige wit wordt zwart; het oranje wordt blauw; en het blauw wordt vlezig).

Het antwoord is nul.

Ondanks wat je ogen je vertellen, zijn er geen zwarte stippen.

Er zijn alleen witte stippen die in de periferie van uw zicht donkerder lijken te worden.

Dit is een voorbeeld van een sprankelende rasterillusie.

Hoewel wetenschappers verschillende theorieën hebben, is er eigenlijk geen consensus over waarom deze illusie werkt, behalve dat onze hersenen soms allemaal dom zijn.

Bekijk de bovenstaande video.

Je geest interpreteert niet alleen verkeerd wat het op de voorgrond ziet, het lijkt ook niet te begrijpen wat er in het spiegelbeeld op de achtergrond gebeurt.

Dit misverstand vindt plaats omdat 1) de hersenen de diepte niet nauwkeurig kunnen weergeven vanuit een enkel uitkijkpunt (bijv.

Een video) en 2) de hersenen graag rechte hoeken 'zien' (het soort dat zou optreden als de kromming van het dak doorgaat —Het zou een vlak loodrecht op de as van het dak ontmoeten).

?Bron?

Deze afbeelding is niet geanimeerd.

Geloof me niet? Probeer maar naar een deel van de afbeelding te staren en u zult zien dat deze niet meer beweegt.

Dit is een voorbeeld van een "perifere drift-illusie".

Aangenomen wordt dat deze illusie ontstaat door de kleine verschillen in tijd die nodig zijn om verschillende luminanties te verwerken (hoe intens het licht is van een bepaald gebied).

Deze kleine vertraging in mentale verwerking zorgt ervoor dat de hersenen beweging waarnemen die er niet echt is.

De bovenstaande cirkel is gewoon een reeks stippen die binnen een grotere cirkel draaien, toch? Wat is er meer voor de hand liggend? Bekijk de video om te zien hoe deze roterende ring iets heel anders is, en dat je hersenen het niet kunnen oppikken.

Ondanks wat uw ogen u vertellen, zijn ze dat.

Aangenomen wordt dat de illusie van de cafémuur functioneert vanwege het hoge contrast in de twee verschillende 'stenen'.

Bij het interpreteren van beelden hebben onze hersenen de neiging om donkere zones in lichte zones te "verspreiden", een functie die bekend staat als bestraling; deze "beweging" veroorzaakt waarschijnlijk een vals kromtrekkingseffect.

Kijk naar deze afbeelding en je zult zien hoe de flikkerende cirkels in je periferie lijken te bewegen, ook al zijn ze absoluut stationair (probeer er maar naar te staren en je zult het zien).

Deze illusie wordt toegeschreven aan het Cornsweet-effect, wat er gebeurt wanneer de hersenen informatie invullen op basis van kleine veranderingen in gradiënt.

?Bron?

Ze zijn allebei precies hetzelfde! Dit is een voorbeeld van de Ponzo-illusie.

Deze kleine truc maakt gebruik van het gebruik van de achtergrond door het menselijk brein om de grootte van een object te beoordelen.

?Beeld?

Je brein is een krachtig ding, maar het kan worden misleid - soms vrij gemakkelijk.

En hier is nog een andere rare rimpel: hij kan zichzelf bewust bedriegen.

Het bovenstaande is een goed voorbeeld van iets dat pareidolie wordt genoemd, terwijl de hersenen een bekend patroon waarnemen waar er geen is.

In het geval van de video hierboven neemt de geest beweging waar die er niet echt was - het is gewoon willekeurig statisch.

Maar zoals je ziet, kan de geest de richting van de schijnbare beweging bepalen door gewoon "links, rechts" of "omhoog, omlaag" te denken.

(Bron)

Hier is een illusie die gebruikmaakt van het Dynamic Luminance-Gradient Effect, en het vereist uw deelname.

Ga dichter naar het scherm toe en je ziet de witte tint in het midden exploderen in helderheid.

Staar naar het zwarte kruis in het midden van deze afbeelding.

Al snel begin je een groene stip rond de omtrek te zien bewegen.

Uiteindelijk verdwijnen alle roze stippen en blijft er een eenzame solo groene stip achter die langs de rand reist.

Maar het is allemaal een leugen.

Er is geen groene stip en de roze stippen verdwijnen nooit echt.

Dit staat bekend als de lilac chaser-illusie.

Het is een combinatie van verschillende fysiologische verschijnselen, waaronder het eerder genoemde "phi-fenomeen" waarin we continue beweging waarnemen tussen afzonderlijke objecten die snel achter elkaar worden bekeken (gebruikt bij de ontwikkeling van vroege cinema).

Het omvat ook het nabeeld-effect waarbij overstimulatie van specifieke kegeltjes in het oog ze kan "vermoeien", terwijl omringende kegeltjes die niet door die specifieke stimulatie worden beïnvloed, de hersenen de volledig tegenovergestelde stimuli sturen (in dit geval groen).

Omdat onze hersenen de neiging hebben om wazige prikkels die zich in de periferie van ons zicht bevinden, te negeren, vindt er ook een fenomeen plaats dat Troxler's fading wordt genoemd.

Ja, je brein is weer waardeloos.

De oranje cirkels zijn precies hetzelfde.

Dit staat bekend als de Ebbinghaus-illusie.

Er wordt getheoretiseerd dat de twee belangrijkste visuele bijdragers aan deze illusie het verschil zijn in de afstand tussen de buitenste ring en de binnenste cirkels, evenals de volledigheid van de ring die de "kleinere" cirkel omgeeft.

Hier is een animatie die de illusie in realtime uitlegt.

Hier vindt u een reeks spleten die over een illustratie lopen, waardoor slechts kleine stukjes informatie tegelijk kunnen.

Ons brein vult vervolgens de hiaten van verschillende stadia op en bootst de ervaring na van het zien van vloeiende bewegingen.

Als je je dom en teleurgesteld voelt in de kracht van het menselijk brein, doe dat dan niet - zoals je kunt zien, werd de kat in deze video ook voor de gek gehouden.

Het is niet zo.

Dat zijn meer leugens die onze hersenen ons vertellen.

Er zijn geen tinten in deze afbeelding, alleen lijnen.

Dit staat bekend als de aquarelillusie.

Dit is wat er gebeurt als een polygoon een rand heeft die bestaat uit een heldere lijn, begrensd door een donkere lijn van een complementaire kleur: je hersenen worden misleid om de vorm "in te vullen" met de helderdere kleur.

?Beeld?

We hebben talloze voorbeelden gezien van nabeelden, waarbij de hersenen worden aangespoord om kleuren te "zien" die er niet zijn op basis van eerdere stimuli.

Zoals de bovenstaande video laat zien, is het verhaal van de nabeelden echter nog complexer: de hersenen kunnen worden misleid om verschillende kleuren te zien op basis van de grootte van opeenvolgende stimuli.

(Bron)

Wat een mooie spiraal, amirght? Ik denk dat hier niets meer te bespreken valt ...

tenzij ...

nee, wacht even.

Ga met je vinger langs de spiraal en kijk of je de lengte ervan kunt volgen.

Er lijkt hier iets mis te zijn.

Dit is de Fraser-spiraalillusie.

Ondanks wat je ogen je vertellen, is de spiraal eigenlijk een reeks concentrische cirkels.

Het achtergrondpatroon maakt de foto zo verwarrend dat je hersenen alleen informatie invullen die er niet echt is.

Bekijk het bovenstaande ...

Dit zou een perfect mooi rooster zijn, behalve dat het allemaal gek en gek aan de zijkanten is.

Was er maar een manier om het te repareren! Er bestaat! Soort van! Als je naar het midden van het raster staart, beginnen de gekke periferieën zichzelf te repareren.

Aangenomen wordt dat de hersenen een voorkeur hebben voor orde en regelmatige patronen en in feite de problemen aan de zijkanten zullen "oplossen".

(Bron)

Druk op spelen hierboven en staar vervolgens naar het scherm.

Het beeld zal gaandeweg veranderen en je hersenen zullen een interessant tijdelijk effect toevoegen.

(Schakel achteruit om de werkelijkheid te bevestigen.) Dit is een voorbeeld van een nabeeld, waarbij de receptoren van de ogen zo worden gestimuleerd dat ze achteraf nog tintelen.

In dit geval overcompenseren ze met complementaire kleuren (dwz het vaste, levendige wit wordt zwart; het oranje wordt blauw; en het blauw wordt vlezig).

Het antwoord is nul.

Ondanks wat je ogen je vertellen, zijn er geen zwarte stippen.

Er zijn alleen witte stippen die in de periferie van uw zicht donkerder lijken te worden.

Dit is een voorbeeld van een sprankelende rasterillusie.

Hoewel wetenschappers verschillende theorieën hebben, is er eigenlijk geen consensus over waarom deze illusie werkt, behalve dat onze hersenen soms allemaal dom zijn.

Bekijk de bovenstaande video.

Je geest interpreteert niet alleen verkeerd wat het op de voorgrond ziet, het lijkt ook niet te begrijpen wat er in het spiegelbeeld op de achtergrond gebeurt.

Dit misverstand vindt plaats omdat 1) de hersenen de diepte niet nauwkeurig kunnen weergeven vanuit een enkel uitkijkpunt (bijv.

Een video) en 2) de hersenen graag rechte hoeken 'zien' (het soort dat zou optreden als de kromming van het dak doorgaat —Het zou een vlak loodrecht op de as van het dak ontmoeten).

?Bron?

Deze afbeelding is niet geanimeerd.

Geloof me niet? Probeer maar naar een deel van de afbeelding te staren en u zult zien dat deze niet meer beweegt.

Dit is een voorbeeld van een "perifere drift-illusie".

Aangenomen wordt dat deze illusie ontstaat door de kleine verschillen in tijd die nodig zijn om verschillende luminanties te verwerken (hoe intens het licht is van een bepaald gebied).

Deze kleine vertraging in mentale verwerking zorgt ervoor dat de hersenen beweging waarnemen die er niet echt is.

De bovenstaande cirkel is gewoon een reeks stippen die binnen een grotere cirkel draaien, toch? Wat is er meer voor de hand liggend? Bekijk de video om te zien hoe deze roterende ring iets heel anders is, en dat je hersenen het niet kunnen oppikken.

Ondanks wat uw ogen u vertellen, zijn ze dat.

Aangenomen wordt dat de illusie van de cafémuur functioneert vanwege het hoge contrast in de twee verschillende 'stenen'.

Bij het interpreteren van beelden hebben onze hersenen de neiging om donkere zones in lichte zones te "verspreiden", een functie die bekend staat als bestraling; deze "beweging" veroorzaakt waarschijnlijk een vals kromtrekkingseffect.

Kijk naar deze afbeelding en je zult zien hoe de flikkerende cirkels in je periferie lijken te bewegen, ook al zijn ze absoluut stationair (probeer er maar naar te staren en je zult het zien).

Deze illusie wordt toegeschreven aan het Cornsweet-effect, wat er gebeurt wanneer de hersenen informatie invullen op basis van kleine veranderingen in gradiënt.

?Bron?

Ze zijn allebei precies hetzelfde! Dit is een voorbeeld van de Ponzo-illusie.

Deze kleine truc maakt gebruik van het gebruik van de achtergrond door het menselijk brein om de grootte van een object te beoordelen.

?Beeld?

Je brein is een krachtig ding, maar het kan worden misleid - soms vrij gemakkelijk.

En hier is nog een andere rare rimpel: hij kan zichzelf bewust bedriegen.

Het bovenstaande is een goed voorbeeld van iets dat pareidolie wordt genoemd, terwijl de hersenen een bekend patroon waarnemen waar er geen is.

In het geval van de video hierboven neemt de geest beweging waar die er niet echt was - het is gewoon willekeurig statisch.

Maar zoals je ziet, kan de geest de richting van de schijnbare beweging bepalen door gewoon "links, rechts" of "omhoog, omlaag" te denken.

(Bron)

Hier is een illusie die gebruikmaakt van het Dynamic Luminance-Gradient Effect, en het vereist uw deelname.

Ga dichter naar het scherm toe en je ziet de witte tint in het midden exploderen in helderheid.

Staar naar het zwarte kruis in het midden van deze afbeelding.

Al snel begin je een groene stip rond de omtrek te zien bewegen.

Uiteindelijk verdwijnen alle roze stippen en blijft er een eenzame solo groene stip achter die langs de rand reist.

Maar het is allemaal een leugen.

Er is geen groene stip en de roze stippen verdwijnen nooit echt.

Dit staat bekend als de lilac chaser-illusie.

Het is een combinatie van verschillende fysiologische verschijnselen, waaronder het eerder genoemde "phi-fenomeen" waarin we continue beweging waarnemen tussen afzonderlijke objecten die snel achter elkaar worden bekeken (gebruikt bij de ontwikkeling van vroege cinema).

Het omvat ook het nabeeld-effect waarbij overstimulatie van specifieke kegeltjes in het oog ze kan "vermoeien", terwijl omringende kegeltjes die niet door die specifieke stimulatie worden beïnvloed, de hersenen de volledig tegenovergestelde stimuli sturen (in dit geval groen).

Omdat onze hersenen de neiging hebben om wazige prikkels die zich in de periferie van ons zicht bevinden, te negeren, vindt er ook een fenomeen plaats dat Troxler's fading wordt genoemd.

Ja, je brein is weer waardeloos.

De oranje cirkels zijn precies hetzelfde.

Dit staat bekend als de Ebbinghaus-illusie.

Er wordt getheoretiseerd dat de twee belangrijkste visuele bijdragers aan deze illusie het verschil zijn in de afstand tussen de buitenste ring en de binnenste cirkels, evenals de volledigheid van de ring die de "kleinere" cirkel omgeeft.

Hier is een animatie die de illusie in realtime uitlegt.

Hier vindt u een reeks spleten die over een illustratie lopen, waardoor slechts kleine stukjes informatie tegelijk kunnen.

Ons brein vult vervolgens de hiaten van verschillende stadia op en bootst de ervaring na van het zien van vloeiende bewegingen.

Als je je dom en teleurgesteld voelt in de kracht van het menselijk brein, doe dat dan niet - zoals je kunt zien, werd de kat in deze video ook voor de gek gehouden.

Het is niet zo.

Dat zijn meer leugens die onze hersenen ons vertellen.

Er zijn geen tinten in deze afbeelding, alleen lijnen.

Dit staat bekend als de aquarelillusie.

Dit is wat er gebeurt als een polygoon een rand heeft die bestaat uit een heldere lijn, begrensd door een donkere lijn van een complementaire kleur: je hersenen worden misleid om de vorm "in te vullen" met de helderdere kleur.

?Beeld?

We hebben talloze voorbeelden gezien van nabeelden, waarbij de hersenen worden aangespoord om kleuren te "zien" die er niet zijn op basis van eerdere stimuli.

Zoals de bovenstaande video laat zien, is het verhaal van de nabeelden echter nog complexer: de hersenen kunnen worden misleid om verschillende kleuren te zien op basis van de grootte van opeenvolgende stimuli.

(Bron)

Wat een mooie spiraal, amirght? Ik denk dat hier niets meer te bespreken valt ...

tenzij ...

nee, wacht even.

Ga met je vinger langs de spiraal en kijk of je de lengte ervan kunt volgen.

Er lijkt hier iets mis te zijn.

Dit is de Fraser-spiraalillusie.

Ondanks wat je ogen je vertellen, is de spiraal eigenlijk een reeks concentrische cirkels.

Het achtergrondpatroon maakt de foto zo verwarrend dat je hersenen alleen informatie invullen die er niet echt is.

Bekijk het bovenstaande ...