Anthem is een third-person, coöperatieve shooter van BioWare, de ontwikkelaar achter de geliefde Dragon Age- en Mass Effect-series.
Anthem combineert futuristische robottechnologie, bovennatuurlijke tovenarij, krachtige vluchten en eindeloze buitjacht om een ??spel te weven dat Bungie's Destiny apen, maar uiteindelijk de landing verpest en zijn doel mist.
Anthem is een beproeving van geduld; het vraagt ??je om door een verrassend saai verhaal, saai tandwielknarsen en gruwelijke vertraging te ploeteren, met de wenselijke belofte dat BioWare het pc-spel misschien zal afmaken voordat de gemeenschap het schip verlaat.
Noot van de redactie: deze recensie weerspiegelt de recente 1.0.3-patch van het spel.
De software-update bevat tal van verbeteringen in de levenskwaliteit, maar we ondervinden nog steeds haperende grafische afbeeldingen, verbindingsproblemen en andere problemen tijdens het testen.
We zullen Anthem en deze recensie opnieuw bezoeken wanneer de beloofde volgende patch beschikbaar komt.
Of Anthems and Aliens
Anthem speelt zich af in een futuristische wereld die is gemaakt en onderhouden door een bovennatuurlijke kracht genaamd Anthem.
Een ras van ouden maakte gebruik van het volkslied om de bekende wereld te creëren, maar ze verdwenen en lieten onkenbare relikwieën achter.
Deze relikwieën zijn nu in strijd met het volkslied en laten catastrofale energie los die de omgeving eromheen vernietigt.
Natuurlijk spoort de hebzucht van de mensheid hen aan om te proberen het Volkslied te jukken ondanks de schijnbaar ontembare aard ervan, en de mensheid is versplinterd in facties die met elkaar oorlog voeren om controle.
Je bevindt je midden in deze strijd als een krijger Freelancer.
Gewapend met je Javelin, een betrouwbaar mechanisch pak, moet je de oorlogszuchtige Dominion-factie afweren en tegelijkertijd de geheimen achter het Anthem en zijn kracht ontdekken.
Er zijn talloze Javelin-pakken die verschillende vaardigheden bieden.
Het verhaal wordt verteld door middel van scènes tussen missies in in de hubstad genaamd Fort Tarsis, maar ook door middel van ondersteunende dialoog en smaaktekst.
De algehele plot is niet bijzonder indrukwekkend, maar het is genoeg om je in je magische mech-suit te krijgen.
Je speelt via coöperatieve verhaalmissies; doorzoek de buit en pas je Javelin aan tussen missies in; activeer vervolgens meer verhaalgebeurtenissen om de cyclus helemaal opnieuw te beginnen.
Het verhaal is rechttoe rechtaan, maar ook zeer repetitief.
Het verhaal staat op gespannen voet met de gameplay, grotendeels vanwege de multiplayerfocus van Anthem.
De game behandelt je als een uitverkoren held, ondanks hoe saai nonchalant je naamloze hoofdrolspeler is, en duwt je in de schijnwerpers als een uitzonderlijk Freelancer-wonderkind dat de plot voortstuwt.
Dit verliest echter veel van zijn impact als je met drie andere gekozen helden in een lobby wordt gedropt om een ??missie aan te pakken.
Ik veronderstel dat Fort Tarsis de titel geeft aan elke mond-ademende krachtpantser.
Ik merkte dat ik vaak gehaast werd in multiplayer, omdat ik vaak samenwerkte met spelers die al bekend waren met de missie en aan het grinden waren voor XP.
Ik was voortdurend bezig met een inhaalslag, omdat de partij moet bewegen in het tempo van de snelste speler, anders begint het spel je lastig te vallen om de missiegrenzen te verlaten.
Goed geïnformeerde spelers zouden ook puzzels oplossen en interessante punten zo snel mogelijk activeren, dus ik heb nooit veel kunnen doen in de multiplayer, behalve sommige vijanden met een bliksemschicht frituren.
Je kunt ervoor kiezen om het spel solo te spelen door de privé-instelling te selecteren in het missieselectiescherm, hoewel je minder ervaring opdoet in singleplayer.
Het is grappig dat de game je ontmoedigt om dit te doen door erop te staan ??dat Anthem het beste met een team vreemden kan worden gespeeld, alsof het idee om alleen een verhaalgestuurde game te spelen dom is.
De ergste overtreder is de Tomb-verhaalzoektocht, die je opdraagt ??een handvol verzegelde crypten te bezoeken op zoek naar een MacGuffin Javelin die je kan helpen de dag te redden.
Deze missie heeft het verhaal in zijn eentje voor mij verpest, omdat het een flagrante opvulling is die is ontworpen om het korte verhaal van Anthem op te vullen.
Om toegang te krijgen tot de graven, moet je ondergeschikte acties uitvoeren in de gamewereld om willekeurige taakbalken te vullen.
Dit zijn diepgaande, zinvolle interacties, zoals het drie keer repareren van je speer, het openen van een dozijn schatkisten en het een paar keer genezen van andere spelers.
Echt spannend.
Je hebt op dit moment geen andere keuze dan op de een of andere manier deel te nemen aan multiplayer om de missie te volbrengen.
Het is alsof BioWare het late spelverhaal met verveling heeft opgeblazen om te voorkomen dat spelers het niet-bestaande eindspel bereiken.
Fineer van succes
In één oogopslag heeft Anthem alle toeters en bellen van een geldverslindende AAA-titel.
Het heeft een sterke focus op meerdere spelers, veel buitenaards leven om te verwoesten, eindeloze buit om te verzamelen of te ontmantelen, en een geweldige esthetiek.
De rare katachtige benen van je pantser zien er natuurlijk belachelijk uit, maar over het algemeen ziet Anthem er fantastisch uit.
De strijd is buitengewoon leuk en flitsend: je personage kan over het slagveld vliegen en de tegenstanders vernietigen met zowel ballistische wapens als tovenarij.
De kracht en vloeiendheid van bewegingen die Anthem biedt, is gemakkelijk te vergelijken met de gelikte animaties in Destiny ($ 6,99 bij Amazon) en Warframe.
Dat alles schiet echter tekort als je halsoverkop de enorme lijst met beperkingen en tekortkomingen van het spel binnenvliegt.
Elk Anthem van goede kwaliteit is geknield door een fout, waardoor het spel zeer onbevredigend aanvoelt.
Zoals gezegd is de gameplay redelijk goed.
Het schieten is strak en responsief, en je aangeboren manoeuvreerbaarheid vanuit de lucht geeft je een grote mate van controle over hoe je over het slagveld vaart en welke doelen je wilt aanpakken.
De speciale vaardigheden zijn ook zeer bevredigend, dus een magische mortier laten vallen op een menigte vijanden voelt elke keer krachtig en indrukwekkend.
Toch zijn de vijanden ongeveer net zo strategisch en sluw als rotsen.
Dit verzwakt op zijn beurt de gevechten aanzienlijk, omdat je geen echte reden hebt om vuilnismeisjes te stylen met je geweldige buitenaardse ninja-tovenaarskrachten, terwijl je ze net zo gemakkelijk dood kunt schieten.
Er is ook een overvloed aan licht- en deeltjeseffecten voor zelfs de meest elementaire vaardigheden, dus coöp-sessies gaan over in een laserstralen als er te veel spelers en vijanden tegelijk actie ondernemen.
Het is maar al te gemakkelijk om je personage uit het oog te verliezen en in stukken te worden versnipperd op het moment dat er een flitsende vaardigheid bij je in de buurt komt, wat verwarrend is als je probeert vooruitgang te boeken.
Raak de lucht aan
Flight in Anthem is een van de hoogtepunten en werd prominent getoond toen de game voor het eerst werd onthuld.
Zeker, vliegen in de definitieve versie van het spel is misschien wel het leukste aspect van het spel, maar net als schieten wordt het gehinderd door vervelende beperkingen.
Uw Javelin raakt bijvoorbeeld oververhit na een langdurige vlucht en valt uit de lucht met de gratie van een geslagen vlieg.
Je zult gedwongen worden om een ??paar minuten te voet te luieren om af te koelen, of om wat open water te zoeken om in te weken.
Ik veronderstel dat de oververhittingsmeter bedoeld is om u iets te geven terwijl u op onderzoek uit gaat, maar hij voelt vastgeplakt; het is een zinloze beperking die geen andere functie heeft dan het frustreren van uw reizen.
Erger nog, veel van de kerkers die je tegenkomt, zijn veel te beperkt om vrij rond te vliegen, dus je zult er hoe dan ook naar toe hoeven.
Sommige ontmoetingen die je in de game tegenkomt, schakelen ook ronduit je vluchtmogelijkheden uit en dwingen je op de grond om te vechten, waardoor wat een creatief geïntegreerde gameplay-functie zou kunnen zijn, verder verzwakken.
Het is jammer, want Anthem heeft een leuke gratis verkenningsmodus waar je in kunt duiken wanneer je geen zin hebt om verhaalmissies te spelen.
De wereldkaart is enorm, met verschillende uitgestrekte zones om te verkennen, monsters om te vechten en buit om te redden.
De kaart heeft ook een hoge mate van verticaliteit die hand in hand gaat met de vlucht van Anthem.
Ik had het meeste plezier in de free roam-modus, op jacht naar buit en lore-tekst, of het helpen van willekeurige spelers om afvalvijanden neer te halen. Het oververhittingssysteem voelde in deze modus bijzonder overbodig.
Een gouden toekomst?
Als nieuwe IP in het genre maakt Anthem nog steeds groeipijnen door.
Maar met andere games in het genre die er al zijn om te apen, zou je denken dat Bioware zou hebben geleerd van de fouten van anderen, in plaats van door te ploeteren met de release in de huidige staat. Het plunderen is bijvoorbeeld weinig meer dan een vervelend karwei.
Als je eenmaal in het ritme van de dingen bent gekomen, zul je herhaaldelijk zoeken en missies vernietigen, waarbij je opnieuw gekleurde en vaag gewijzigde wapens verzamelt om al die tijd te vernietigen, en dan teruggaat naar de basis om het helemaal opnieuw te doen.
Er is ook niet veel te doen als je het verhaal eenmaal hebt afgerond.
Omdat de game een live-service is, kunnen sommigen het verouderde eindspel vergeven, omdat er altijd meer te doen zal zijn als BioWare-patches in nieuwe inhoud.
Het verhaal is echter vrij kort zoals het is, dus spelers die het einde bereiken, zullen niet veel te doen hebben totdat er nieuwe inhoud uit is, en hebben tot dan ook geen stimulans om het spel te spelen.
Twee stappen vooruit
Ik denk niet dat ik ooit een game heb gespeeld met zoveel lag als Anthem.
Ik ervoer een verrassende hoeveelheid rubberen banden, alsof mijn personage bij elke beweging tegen de wind vocht.
Ik dacht dat het misschien mijn eigen gaming-desktop was die zijn leeftijd liet zien, aangezien de specificaties van mijn Nvidia GeForce GTX 970-aangedreven rig niet voldoen aan de high-end aanbevolen specificaties, waaronder een AMD Ryzen 3 1300X of Intel Core i7-4790 processor, AMD RX 480 of Nvidia GeForce GTX 1060 grafische kaart, 12 GB RAM en 50 GB schijfruimte.
Toch overtrof mijn gaming-desktop de minimale systeemvereisten van Anthem, die vragen om een ??AMD Radeon 7970 of Nvidia GeForce GTX 760 GPU en een AMD FX-6350 of Intel i5 3570 CPU.
Bij lage instellingen zou ik een behoorlijke framesnelheid krijgen, hoewel het nooit een consistente 60 frames per seconde was zoals ik had gewild.
De game draaide eerder met een variabele framesnelheid van 60 met veel dips.
Helaas doet de framesnelheid er niet echt toe als de game een zenuwachtige puinhoop is vanwege serverproblemen.
Ik ben een redelijk geduldig persoon, maar als mijn personage van een berg springt en hulpeloos op de grond valt omdat mijn jetpack niet activeerde, raak ik geïrriteerd.
Als mijn personage om de paar seconden twee meter achteruit slingert omdat de spelservers mijn positie op de kaart niet kunnen bijhouden, raak ik van streek.
Ik vergis meestal aan de voorzichtige kant en ga ervan uit dat de fout aan mijn kant ligt, maar hoe langer ik speel en problemen oplo, hoe duidelijker wordt dat de connectiviteit deel uitmaakt van een lange lijst met problemen die Anthem teisteren.
Geïmiteerd, niet gedupliceerd
Anthem heeft veel aandacht gekregen sinds de lancering, maar voor iedereen ...
