Jump Force is een arena-vechtgame met tientallen beroemde Shonen Jump personages tegen elkaar in een gevecht om de aarde te redden.
Je maakt teams van drie vechters en vecht in 1 tegen 1 gevechten, waarbij je je reserves tagt of ze gebruikt als ondersteuning om je combo gaande te houden.
Aan de positieve kant is het gevecht snel en hectisch, hoewel een handvol personages zich onevenwichtig voelt in vergelijking met de rest van de cast.
Aan de andere kant heeft de game een oninteressante verhaalmodus, zeer repetitieve missies en gruwelijke tussenfilmpjes met een ongemakkelijke visuele esthetiek die de cartoonachtige cast op een semi-realistische manier weergeeft.
Jump Force is een leuke oppepper voor Shonen Jump manga-fans, maar met zo weinig opvallende elementen buiten de strijd, voelt de pc-game als een budgettitel in plaats van een volledige aankoop van $ 59,99.
Eerlijke, objectieve beoordelingen
Daxdi.com is een toonaangevende autoriteit op het gebied van technologie en levert op Labs gebaseerde, onafhankelijke beoordelingen van de nieuwste producten en diensten.
Onze deskundige brancheanalyses en praktische oplossingen helpen u betere aankoopbeslissingen te nemen en meer uit technologie te halen.
Presentatieproblemen
De grootste zwakte van Jump Force is het verhaal, dat jammerlijk simplistisch is en slecht gebruik maakt van de robuuste cast van personages.
Je zou denken dat het een crossover-vechtgame is met enkele van de meest prominente en invloedrijke Shonen Jump franchises, zoals drakenbal? Vuist van de Northstar, en Naruto, zou deze karakters iets interessants geven om te doen.
In plaats daarvan gebruikt Jump Force neutrale karakteruitwisselingen tussen karakters in geloopte animaties om plotpunten uit de weg te ruimen.
Velen van hen zijn ook stemloos.
De weinige scènes met stemwerk zijn uitsluitend in het Japans, dat irriteerde me.
Ik verafschuw alle Japanners drakenbal stemmen, dus alle ingesproken scènes met Goku erin zijn ongeveer net zo leuk om naar te luisteren als radiostoringen.
Mijn problemen met het verhaal komen voort uit de grandioze presentatie en introductie van de game.
Frieza en een leger bezeten krijgers genaamd Venom vallen New York City aan, en de Jump Force grijpt in om het binnenvallende kwaad te dwarsbomen.
Je raakt gewond bij de aanval en tot mijn verbazing word je in een scherm voor het maken van personages gegooid, waar je een held kunt maken en kunt deelnemen aan het verhaal naast de Jump Force.
Je leert dat de Shonen Jump universums lopen allemaal parallel aan de onze, en een of andere onvoorziene dreiging heeft ze allemaal samengesmolten om grote schade aan te richten.
Zodra de formaliteiten zijn afgelopen, wordt u naar een online hub gedropt waar u belangrijke missies onderneemt om het verhaal te bevorderen.
Dit is waar de herhaling begint.
Je neemt missie na missie op, die allemaal dezelfde structuur hebben.
Je moet bijvoorbeeld het personage verslaan dat je voor je team wilt rekruteren, of het personage dat je bedreigt, verslaan.
Dat is het.
Tussen missies door ben je af en toe getuige van een uitwisseling tussen personages, waardoor de persoonlijkheid van elk personage wordt benadrukt.
Helaas zijn de uitwisselingen ongelooflijk saai.
Een van de weinige uitwisselingen die ik leuk vond, zag Vegeta een aan zichzelf twijfelende Deku vertellen om Jotoro en Kenshiro om advies te vragen.
Dit neemt je mee naar een gevecht waarin je Deku bestuurt en vecht tegen een Jotoro / Kenshiro-tagteam.
Het eindigt met Deku die zich niet meer zelfverzekerd voelt, maar gretig zijn best wil doen, omdat alle anderen vertrouwen in hem hebben.
Het is schattig, maakt gebruik van een aantal geweldige personages en is een van de weinige gevallen dat een gevecht niet aanvoelt als een missie om koekjes te snijden.
Knokkel omhoog
De strijd van Jump Force is echter redelijk goed.
Alle 40 speelbare personages hebben unieke aanvallen en specials, evenals een handvol kernmechanismen die alle personages delen.
Je brood en boter is je lichte melee-aanvalskoord, die kan worden uitgeperst door op de lichte aanvalsknop te drukken.
Je hebt ook een sterke aanval die tevoorschijn komt met een tik op de zware aanvalsknop.
Na vier succesvolle aanvallen voert je personage drie krachtige lanceringsaanvallen uit als afmaker.
Het is een eenvoudig, bevredigend systeem.
Elk personage kan blokkeren en verdediging is buitengewoon handig tegen de overgrote meerderheid van de aanvallen in het spel.
Je loopt chipschade op, dus afhankelijk van de aanval kun je soms beter ontwijken dan blokkeren.
Sidestepping wordt uitgevoerd door een richting vast te houden tijdens het blokkeren en is een geweldige manier om ademruimte te creëren.
Als je op de blokkeerknop tikt terwijl je wordt aangevallen, teleporteer je je achter je tegenstander, en als je in dezelfde situatie op de aanvalsknop tikt, wordt een tegenaanval geforceerd.
Ten slotte kun je uit een combo breken met een noodontwijking, maar de vaardigheid heeft een afkoelperiode wanneer deze wordt gebruikt.
Dit zijn vaardigheden die universeel zijn voor alle karakters.
Jump Force werkt prima, hoewel er een zwevende automatische pilootkwaliteit is waarvan ik wou dat die er niet was.
Aanvallen doen je personage naar voren komen terwijl ze proberen verbinding te maken met de tegenstander, wat lomp en onnauwkeurig aanvoelt.
Tijdens een hectische wedstrijd ontdekte ik vaak dat de aanvallen van mijn personages tegenstanders lieten snuiven, simpelweg omdat ze langs de vijand stormden in overijverige pogingen om de slagen te maken.
Grijpers hebben een vreemde neiging om te missen als ze onmiddellijk na een actie worden uitgevoerd, zelfs als je recht voor je doelwit staat.
Ik vind het ook niet leuk dat hulpaanvallen een knop ingedrukt houden in plaats van een knop tikken, zoals in de meeste andere tag-gebaseerde vechtgames die ik heb gespeeld.
In Dragon Ball FighterZ of de Marvel vs Capcom-games, bijvoorbeeld, zijn assists slechts een simpele tik op een knop die gemakkelijk te combineren is.
Door de knop ingedrukt te houden, wordt geschakeld, wat eerlijk gezegd een beetje logischer voor me is, aangezien het wisselen van karakters een grotere verplichting is.
Toen ik eenmaal aan deze elementen gewend raakte, werden ze minder een probleem, maar in het begin was het zeker schokkend.
Wat de personages uniek maakt, zijn hun speciale aanvallen en Awakening-bewegingen.
Elk personage heeft drie speciale aanvallen die ze kunnen uitvoeren door een deel van hun supermeter te gebruiken, en een vierde special die kan worden gebruikt wanneer je gezondheid laag is of wanneer je een ontwaken-vaardigheid gebruikt.
Ontwaken is een unieke kracht die alleen kan worden gebruikt als een speciale meter is gevuld rond het portret van je personage.
Ontwaken verbetert je karakter, versterkt al hun aanvallen en geeft sommige personages alle nieuwe vaardigheden.
Goku's beroemde Super Saiyan- en Blue Saiyan-vormen zijn bijvoorbeeld Awakenings.
Groeipijn
Naast het spelen met het standaard Jump Force-rooster, kun je je eigen personage maken.
Je avatar is uniek omdat je de speciale aanvalsuitrusting kunt aanpassen, waardoor je toegang krijgt tot een enorme lijst met mogelijkheden om uit te kiezen.
Dit zijn natuurlijk allemaal kenmerkende vaardigheden die andere Shonen Jump-personages gebruiken, dus je kunt Goku's Kamehameha, Luffy's Red Hawk-stoot of elke andere beweging die je leuk vindt op slot zetten.
Het is buitengewoon bevredigend om vaardigheden te mixen en matchen om te zien welke bewegingen elkaar aanvullen, of om te experimenteren met nieuwe combo-snaren.
Omdat avatars veelzijdiger zijn dan de rest van de cast, vind je veel gecreëerde personages in online wedstrijden.
Je kunt nauwelijks naar een wedstrijd gaan zonder iemands clowneske gruwel, edgy originele personages of waifus te zien.
Het geeft het online een extra laag plezier, neem ik aan.
Toch geven online wedstrijden Jump Force een lang leven.
De connectiviteit is grotendeels stabiel, ondanks een paar verloren ingangen.
In ieder geval zorgen de kerngevechten, de subtiele nuances van elk personage en de grote verscheidenheid aan assist-aanvallen en tag-in-combo's voor een stevige vechtervaring met tal van systemen om mee te experimenteren.
Ik heb nogal wat geleerd door te observeren dat bekwame spelers profiteren van wat Jump Force te bieden heeft, aangezien de game robuuster is dan zijn flitsende, knoppen-mashy-look suggereert.
Tegelijkertijd heb ik het gevoel dat er kleine balansproblemen zijn met bepaalde karakters die wat aanpassingen kunnen gebruiken.
Ik heb niet grondig geëxperimenteerd met de hele selectie, maar sommige personages voelen aanzienlijk krachtiger en nuttiger aan dan andere.
Ik heb een paar ruwe confrontaties gehad met Zoro, die de speciale Death Lion-aanval laat draaien, een bedrieglijk bereik heeft en je openstelt voor combo's wanneer deze is afgelopen.
Het is niet mogelijk om op te starten! Rukia's ondersteuningsvermogen is ook extreem krachtig, omdat het een enorm bereik heeft, goede schade aanricht en tegenstanders op hun plaats houdt als het verbinding maakt.
Ik had ook wat meer interessante etappes op prijs gesteld.
Gevechten spelen zich af in uitgestrekte cirkelvormige arena's, met wat extra's om ze te onderscheiden.
Je hebt een handvol bekende kaarten, zoals drakenbal's Planet Namek, Een stuk's G-1 Marine-basis, of Naruto's Konoha Village, en een hele lijst van real-world geïnspireerde arena's, waaronder New York City, Parijs, Hong Kong en San Francisco.
Elke fase heeft ook een alternatieve versie om de zaken fris te houden.
De unieke achtergronden zijn leuk, maar ze worden na een tijdje saai om naar te kijken en beginnen uiteindelijk te vervagen tot het punt waarop ik niet eens meer merkte waar ik aan het vechten was.
Natuurlijk, complexe geografie kan een gevecht verstoren, maar de arena's zijn niet meer dan thematische diorama's.
Ontwikkelaar Spike Chunsoft had het slimme idee om stage-overgangen toe te voegen om de visuals te variëren, zodat je een zware klap kon uitdelen om je doelwit in de alternatieve versie van de map te lanceren.
Het is niet anders dan de faseovergangen in Dragon Ball FighterZ? Helaas vereisen faseovergangen zeer specifieke voorwaarden om uit te voeren, dus ze gebeuren bijna nooit, tenzij je je best doet om het op te zetten.
Meer arena's en een gemakkelijkere manier om tussen zones over te schakelen, zouden dit aspect van het spel veel interessanter maken.
Topprestatie
Jump Force is een aantrekkelijk spel in beweging.
De animatie is solide, de personagemodellen zien eruit als hun 2D-incarnaties en de visuele effecten zijn bombastisch.
In tussenfilmpjes, vooral wanneer personages inactief zijn, begint de façade snel te bladderen.
De door manga beïnvloede modellen zien er vreemd uit als ze op realistische wijze worden weergegeven, en sommige verhaalscènes zijn erg lui in elkaar gezet.
Jump Force op pc biedt niet veel op het gebied van aanpasbare prestatie-instellingen.
U kunt de framesnelheid wijzigen van 30 naar 60, de resolutie aanpassen, de hoeveelheid anti-aliasing aanpassen en de schaduw-, textuur- en nabewerkingskwaliteit aanpassen.
Jump Force werd automatisch geschaald naar Ultra-instellingen, en ik ervoer slechts af en toe een hapering tijdens het spelen op mijn gaming-desktop.
Op de Steam-pagina van Jump Force staat dat je het spel kunt spelen als je pc ten minste het 64-bits Windows 7-besturingssysteem, 4 GB RAM, 17 GB opslagruimte en een 3,7 GHz AMD A10-7850K of 2,8 GHz Intel Core i5- heeft.
2300 CPU.
Qua grafische kaarten heeft uw pc minimaal een ATI Radeon HD 7950 of een Nvidia GeForce GTX 660 Ti nodig.
Jump Force is niet erg veeleisend.
