De esthetiek van de gitaarversterker van Marshall is niet per se voor iedereen geschikt, en dat geldt ook voor de doorgaans hoge prijzen, maar het valt niet te ontkennen dat het bedrijf een aantal eersteklas Bluetooth-luidsprekers produceert.
Met $ 249 biedt de Marshall Stockwell II krachtige audioprestaties in een gebruiksvriendelijk ontwerp, waardoor het een waardevolle update is voor zijn voorganger.
De prijs voelt een beetje hoog aan, maar uiteindelijk is er weinig leuks aan de Stockwell II.
Ontwerp
Met afmetingen van 7,1 bij 6,3 bij 2,8 inch (HWD) en een gewicht van maar liefst 3,0 pond, is de Stockwell II verkrijgbaar in zwarte of grijze modellen.
De zijpanelen zijn gemaakt van siliconenmateriaal dat vaag op leer lijkt, maar de ster van het ontwerp, behalve het Marshall-logo dat vooraan en in het midden zit, is het metalen luidsprekerrooster van gaas.
Er zijn drie knoppen bovenaan; de eerste regelt het vermogen en het volume (dit werkt onafhankelijk van de hoofdvolumeniveaus van uw mobiele apparaat), terwijl de tweede en derde voor de bas- en treble-regeling zijn.
Het bovenste paneel bevat ook een Bluetooth-koppelingsknop (die fungeert als de audiobronknop bij het schakelen tussen de aux-ingang en gekoppelde apparaten) en een indicator voor de levensduur van de batterij.
Er zijn geen bedieningselementen voor afspelen of tracknavigatie, noch is er speakerphone-functionaliteit.
Het achterpaneel is ook bedekt met een matzwart metalen rooster.
Op het rechterpaneel zitten aansluitingen voor de meegeleverde USB-C-voedingskabel en een 3,5 mm aux-ingang (je moet wel je eigen snoer meenemen).
Aan beide zijpanelen bevinden zich gouden pinnen voor de meegeleverde riem, die bovenaan zwart veganistisch leer is en onderaan rood fluweel.
De speaker heeft een bescheiden IPX4 rating, wat betekent dat hij enigszins waterbestendig is.
Het kan licht spatten uit elke richting aan, maar geen echte waterdruk of onderdompeling, dus gooi het niet in het zwembad.
Onder de grille gebruikt de Stockwell II twee tweeters van 5 watt en een enkele woofer van 10 watt, die een frequentiebereik van 60 Hz tot 20 kHz leveren.
De ene tweeter vuurt naar voren en de andere vuurt door het achterpaneel - ze bevinden zich misschien in een Blumlein-stereo-array, maar beide drivers klinken alsof ze dezelfde audio produceren.
Technisch gezien is dit een stereoluidspreker, maar waar je ook staat, het zal in wezen mono klinken.
De woofer schiet duidelijk door het achterpaneel, althans daar is de krachtigere basweergave te horen.
Omdat lagere frequenties minder directioneel zijn, is dit geen probleem, en in sommige scenario's kan het plaatsen van de luidspreker bij muren de basweergave enigszins versterken.
Marshall schat de batterijduur van de Stockwell II op ongeveer 20 uur of beter, maar uw resultaten zullen variëren afhankelijk van uw volumeniveaus.
Prestatie
Op nummers met intense sub-basinhoud, zoals The Knife's "Silent Shout", levert de Stockwell II een krachtige lage-frequentierespons voor zijn grootte.
Door de basniveaus en het volume te maximaliseren, ondervonden we geen vervorming, hoewel de DSP (digitale signaalverwerking) de basdiepte aanzienlijk verdunt wanneer je de luidspreker hard op een nummer als deze duwt.
Dus bij meer gematigde volumeniveaus klinkt de bas voller, rijker en behoorlijk krachtig voor een luidspreker van dit formaat.
Bill Callahan's "Drover", een nummer met veel minder diepe bassen in de mix, geeft ons een beter idee van de algemene geluidssignatuur van de Stockwell II.
Met de bas- en treble-knoppen in het midden, klinken de drums op dit nummer zwaarder dan verwacht - de woofer is hier echt wat werk aan het doen.
En toch klinken de lage tonen vrij natuurlijk - een aangename laag-midden rijkdom siert Callahan's baritonzang, en de hoge middentonen en hoge tonen zorgen voor een aangename, heldere balans in de mix.
De geluidssignatuur is in ieder geval een beetje geschept, met veel bas en hoge tonen, en de middentonen rijden iets lager.
Maar als het een meer op middentonen gericht geluid is dat u zoekt, kunt u een vlakker geluid krijgen door de hoge en lage tonen een beetje terug te draaien en te experimenteren met hun relatieve niveaus.
De standaard geluidssignatuur is echter helder en rijk.
Op Jay-Z en Kanye West's "No Church in the Wild" krijgt de kickdrum loop een ideale hoeveelheid high-mid presence, waardoor zijn attack zijn punchiness laat zien.
De loop krijgt ook wat extra bas-push, wat zorgt voor extra dreun, terwijl de sub-bass synth-hits die de beat accentueren relatief tam zijn.
Bij lagere volumes klinken ze wat steviger, maar bij hogere luisterniveaus verdwijnt de sub-bas een beetje en ligt de focus op de lage en lage middentonen, voor zover de basweergave gaat.
De zang op dit nummer krijgt een heldere, duidelijke aanwezigheid zonder al te veel sibilantie aan de mix toe te voegen.
Voor orkestrale nummers, zoals de openingsscène van John Adams ' Het evangelie volgens de andere Maria, wordt de instrumentatie van het lagere register geleverd met wat extra rijkdom en diepte, maar het wordt niet dramatisch versterkt.
De koperblazers, strijkers en zang in het hogere register behouden allemaal hun heldere, gedetailleerde plaats in de schijnwerpers.
Natuurlijk kan de relatie tussen de lage en de hoge tonen hier serieus worden gewijzigd met de EQ-knoppen, maar wanneer deze op gelijke niveaus wordt ingesteld, levert de Stockwell II een rijke, heldere, relatief gebalanceerde luisterervaring.
De DSP lijkt ook veel minder invloed te hebben op klassieke opnames (en jazz) dan op popmuziek - bij hoge volumes behouden deze tracks meer van hun diepte en dynamiek.
Conclusies
De Marshall Stockton II klinkt fantastisch, ook al is hij iets hoger geprijsd dan we zouden willen.
En de vrijheid die de bas- en treble-knoppen bieden, kan niet worden onderschat, omdat je vrijwel elke geluidssignatuur kunt kiezen die je maar wilt.
Als je van de Marshall-look houdt, maar wat meer kracht wilt, overweeg dan de veel grotere Marshall Tufton, hoewel deze een hogere prijs van $ 399 heeft.
In de prijsklasse van Stockton II zijn we ook fans van de minder draagbare Klipsch The One en de grote, maar draagbare JBL Xtreme 2? De waterdichte JBL Charge 4levert ondertussen een sterke draagbare Bluetooth-ervaring voor aanzienlijk minder geld.
De prijs van de Stockwell II is misschien hoog, maar er is hier weinig dat teleurstelt.
Voordelen
Krachtige audioprestaties met rijke bassen en heldere hoge tonen.
Instelbare bas- en treble-knoppen.
Enigszins waterbestendig gebouwd.
Cool ontwerp.
Bekijk meer
Het komt neer op
De Marshall Stockwell II-luidspreker levert verrassend sterke Bluetooth-audioprestaties vanuit zijn bescheiden frame.
De esthetiek van de gitaarversterker van Marshall is niet per se voor iedereen geschikt, en dat geldt ook voor de doorgaans hoge prijzen, maar het valt niet te ontkennen dat het bedrijf een aantal eersteklas Bluetooth-luidsprekers produceert.
Met $ 249 biedt de Marshall Stockwell II krachtige audioprestaties in een gebruiksvriendelijk ontwerp, waardoor het een waardevolle update is voor zijn voorganger.
De prijs voelt een beetje hoog aan, maar uiteindelijk is er weinig leuks aan de Stockwell II.
Ontwerp
Met afmetingen van 7,1 bij 6,3 bij 2,8 inch (HWD) en een gewicht van maar liefst 3,0 pond, is de Stockwell II verkrijgbaar in zwarte of grijze modellen.
De zijpanelen zijn gemaakt van siliconenmateriaal dat vaag op leer lijkt, maar de ster van het ontwerp, behalve het Marshall-logo dat vooraan en in het midden zit, is het metalen luidsprekerrooster van gaas.
Er zijn drie knoppen bovenaan; de eerste regelt het vermogen en het volume (dit werkt onafhankelijk van de hoofdvolumeniveaus van uw mobiele apparaat), terwijl de tweede en derde voor de bas- en treble-regeling zijn.
Het bovenste paneel bevat ook een Bluetooth-koppelingsknop (die fungeert als de audiobronknop bij het schakelen tussen de aux-ingang en gekoppelde apparaten) en een indicator voor de levensduur van de batterij.
Er zijn geen bedieningselementen voor afspelen of tracknavigatie, noch is er speakerphone-functionaliteit.
Het achterpaneel is ook bedekt met een matzwart metalen rooster.
Op het rechterpaneel zitten aansluitingen voor de meegeleverde USB-C-voedingskabel en een 3,5 mm aux-ingang (je moet wel je eigen snoer meenemen).
Aan beide zijpanelen bevinden zich gouden pinnen voor de meegeleverde riem, die bovenaan zwart veganistisch leer is en onderaan rood fluweel.
De speaker heeft een bescheiden IPX4 rating, wat betekent dat hij enigszins waterbestendig is.
Het kan licht spatten uit elke richting aan, maar geen echte waterdruk of onderdompeling, dus gooi het niet in het zwembad.
Onder de grille gebruikt de Stockwell II twee tweeters van 5 watt en een enkele woofer van 10 watt, die een frequentiebereik van 60 Hz tot 20 kHz leveren.
De ene tweeter vuurt naar voren en de andere vuurt door het achterpaneel - ze bevinden zich misschien in een Blumlein-stereo-array, maar beide drivers klinken alsof ze dezelfde audio produceren.
Technisch gezien is dit een stereoluidspreker, maar waar je ook staat, het zal in wezen mono klinken.
De woofer schiet duidelijk door het achterpaneel, althans daar is de krachtigere basweergave te horen.
Omdat lagere frequenties minder directioneel zijn, is dit geen probleem, en in sommige scenario's kan het plaatsen van de luidspreker bij muren de basweergave enigszins versterken.
Marshall schat de batterijduur van de Stockwell II op ongeveer 20 uur of beter, maar uw resultaten zullen variëren afhankelijk van uw volumeniveaus.
Prestatie
Op nummers met intense sub-basinhoud, zoals The Knife's "Silent Shout", levert de Stockwell II een krachtige lage-frequentierespons voor zijn grootte.
Door de basniveaus en het volume te maximaliseren, ondervonden we geen vervorming, hoewel de DSP (digitale signaalverwerking) de basdiepte aanzienlijk verdunt wanneer je de luidspreker hard op een nummer als deze duwt.
Dus bij meer gematigde volumeniveaus klinkt de bas voller, rijker en behoorlijk krachtig voor een luidspreker van dit formaat.
Bill Callahan's "Drover", een nummer met veel minder diepe bassen in de mix, geeft ons een beter idee van de algemene geluidssignatuur van de Stockwell II.
Met de bas- en treble-knoppen in het midden, klinken de drums op dit nummer zwaarder dan verwacht - de woofer is hier echt wat werk aan het doen.
En toch klinken de lage tonen vrij natuurlijk - een aangename laag-midden rijkdom siert Callahan's baritonzang, en de hoge middentonen en hoge tonen zorgen voor een aangename, heldere balans in de mix.
De geluidssignatuur is in ieder geval een beetje geschept, met veel bas en hoge tonen, en de middentonen rijden iets lager.
Maar als het een meer op middentonen gericht geluid is dat u zoekt, kunt u een vlakker geluid krijgen door de hoge en lage tonen een beetje terug te draaien en te experimenteren met hun relatieve niveaus.
De standaard geluidssignatuur is echter helder en rijk.
Op Jay-Z en Kanye West's "No Church in the Wild" krijgt de kickdrum loop een ideale hoeveelheid high-mid presence, waardoor zijn attack zijn punchiness laat zien.
De loop krijgt ook wat extra bas-push, wat zorgt voor extra dreun, terwijl de sub-bass synth-hits die de beat accentueren relatief tam zijn.
Bij lagere volumes klinken ze wat steviger, maar bij hogere luisterniveaus verdwijnt de sub-bas een beetje en ligt de focus op de lage en lage middentonen, voor zover de basweergave gaat.
De zang op dit nummer krijgt een heldere, duidelijke aanwezigheid zonder al te veel sibilantie aan de mix toe te voegen.
Voor orkestrale nummers, zoals de openingsscène van John Adams ' Het evangelie volgens de andere Maria, wordt de instrumentatie van het lagere register geleverd met wat extra rijkdom en diepte, maar het wordt niet dramatisch versterkt.
De koperblazers, strijkers en zang in het hogere register behouden allemaal hun heldere, gedetailleerde plaats in de schijnwerpers.
Natuurlijk kan de relatie tussen de lage en de hoge tonen hier serieus worden gewijzigd met de EQ-knoppen, maar wanneer deze op gelijke niveaus wordt ingesteld, levert de Stockwell II een rijke, heldere, relatief gebalanceerde luisterervaring.
De DSP lijkt ook veel minder invloed te hebben op klassieke opnames (en jazz) dan op popmuziek - bij hoge volumes behouden deze tracks meer van hun diepte en dynamiek.
Conclusies
De Marshall Stockton II klinkt fantastisch, ook al is hij iets hoger geprijsd dan we zouden willen.
En de vrijheid die de bas- en treble-knoppen bieden, kan niet worden onderschat, omdat je vrijwel elke geluidssignatuur kunt kiezen die je maar wilt.
Als je van de Marshall-look houdt, maar wat meer kracht wilt, overweeg dan de veel grotere Marshall Tufton, hoewel deze een hogere prijs van $ 399 heeft.
In de prijsklasse van Stockton II zijn we ook fans van de minder draagbare Klipsch The One en de grote, maar draagbare JBL Xtreme 2? De waterdichte JBL Charge 4levert ondertussen een sterke draagbare Bluetooth-ervaring voor aanzienlijk minder geld.
De prijs van de Stockwell II is misschien hoog, maar er is hier weinig dat teleurstelt.
Voordelen
Krachtige audioprestaties met rijke bassen en heldere hoge tonen.
Instelbare bas- en treble-knoppen.
Enigszins waterbestendig gebouwd.
Cool ontwerp.
Bekijk meer
Het komt neer op
De Marshall Stockwell II-luidspreker levert verrassend sterke Bluetooth-audioprestaties vanuit zijn bescheiden frame.
