Pentax heeft zijn eerste full-frame SLR, de K-1, geüpdatet, maar er zijn niet veel grote veranderingen in de K-1 Mark II ($ 1.999,95, alleen body).
Er zijn enkele beloften voor verbetering, waaronder een betere tracking-autofocus en verbeterde beeldkwaliteit bij hogere ISO-instellingen, maar onze tests tonen aan dat dit op zijn best nominale upgrades zijn.
De toevoeging van een selectiekader, handheld multi-shot Pixel Shift-beeldvorming, doet niet zoveel om de resolutie te verbeteren als u wilt, hoewel de aanwezigheid ervan niets afdoet.
Daarom is ons oordeel over de K-1 Mark II hetzelfde als bij zijn voorganger: de beeldkwaliteit is uitstekend, autofocus heeft wat werk nodig, en als je nog niet in het Pentax-systeem hebt geïnvesteerd, zijn er meer veelzijdige artiesten.
Eerlijke, objectieve beoordelingen
Daxdi.com is een toonaangevende autoriteit op het gebied van technologie en levert op Labs gebaseerde, onafhankelijke beoordelingen van de nieuwste producten en diensten.
Onze deskundige brancheanalyses en praktische oplossingen helpen u betere aankoopbeslissingen te nemen en meer uit technologie te halen.
De dubbelganger van de K-1
De K-1 Mark II ($ 1.796,95 bij Amazon) heeft exact hetzelfde lichaamsontwerp als de eerste iteratie van de camera.
Het heeft dezelfde schuine lijnen die doen denken aan het klassieke middenformaat Pentax 6x7, hetzelfde vreemd scharnierende LCD ...
hetzelfde alles.
Het meet 4,3 bij 5,4 bij 3,4 inch en weegt 2,2 pond.
Hij is iets kleiner dan sommige andere modellen met een hoge resolutie, zoals de duurdere Nikon D850 (4,9 bij 5,8 bij 3,1 inch), maar hij is ook zwaarder (de D850 is ongeveer 90 gram lichter).
Ondanks het extra gewicht ligt de K-1 Mark II goed in de hand, al druist hij wel in tegen de klein-en-licht-filosofie die het ontwerp van Pentax's APS-C SLR- en DA Limited-lenzenseries drijft.
De handgreep is diep genoeg om comfortabel te fotograferen, zelfs in combinatie met een langere lens.
De body mist een ingebouwde flitser, een functie die we zien verdwijnen van steeds meer camera's, vooral die gericht op professionals en enthousiastelingen.
Sommigen zullen het als een omissie vinden - een pop-up is handig voor een snelle vulling als je geen grote flitser wilt gebruiken, en kan ook externe verlichting activeren zonder dat je een extra radio-trigger nodig hebt - en andere zal het helemaal niet missen.
Je weet al aan welke kant van dat hek je staat.
De K-1 Mark II is afgedicht tegen stof en vocht, dus je kunt hem in alle weersomstandigheden gebruiken in combinatie met een verzegelde lens.
We hebben weersafdichtingen gezien op alle full-frame lenzen die Pentax heeft uitgebracht sinds het debuut van de K-1, maar je moet voorzichtig zijn bij het gebruik van ouder glas.
De normale reeks SLR-bedieningsknoppen is aanwezig.
De tuimelschakelaar voor de focusmodus bevindt zich aan de voorkant, vlakbij de lensbevestiging, en is gekoppeld aan een knop om de AF-modus te wijzigen in combinatie met de bedieningsknop aan de voor- en achterkant.
Er is ook een Raw / Fx-knop om het bestandsformaat te wijzigen, en een vergrendelingsknop om onbedoelde wijzigingen aan instellingen te voorkomen.
Bovenaan krijg je de modusknop, links van het pentaprisma.
Hij wordt op zijn plaats vergrendeld, met een schakelaar aan de basis om hem vast te houden of om hem vrij te laten draaien.
Als deze in de vergrendelde stand staat, kunt u ook een middelste schakelaar indrukken om deze te verdraaien.
Ik hou van het ontwerp, omdat het geschikt is voor fotografen die de voorkeur geven aan een vergrendelde wijzerplaat en degenen die dat niet doen.
Rechts van het prisma bevindt zich de draaiknop waarmee de K-1 zich onderscheidt van concurrerende spiegelreflexcamera's.
Het verandert de functie van de andere, ongemarkeerde wijzerplaat aan de bovenzijde van de behuizing.
U kunt het instellen om een ??aantal functies te bedienen, waaronder de snelheid van continu-opnamen, de bijsnijdmodus, het belichtingscompensatieniveau, ISO, Wi-Fi-systeem en andere.
Ik heb het bijna altijd op EV-besturing laten staan, maar uw behoeften kunnen anders zijn.
Het wordt vergezeld door een klein monochroom LCD-scherm, dat de ISO, sluitertijd, diafragma, batterijduur en actieve kaartsleuf toont.
Het is minder informatie dan u van grotere schermen krijgt - het niveau van de ingestelde EV-compensatie is een opmerkelijke omissie.
Bovenop bevindt zich ook een knop om de verlichting van de camera te regelen, een speciale EV-knop als aanvulling op de draaifunctie en de ontspanknop.
De aan / uit-schakelaar omringt de sluiter.
De achtergrondverlichtingsknop schakelt niet alleen de achtergrondverlichting voor het informatie-LCD-scherm in.
De K-1 Mark II heeft ook een reeks LED-lampjes.
Ze verlichten de bedieningselementen op het lichaam, zodat u kunt zien wat u doet wanneer u in een donkere studio of onder een donkere lucht werkt om het perfecte Melkwegbeeld te krijgen.
Ik ben een beetje lauw over het idee.
Ik werk het liefst met bedieningselementen met achtergrondverlichting, zoals die van Nikon op de D850.
Ze zijn minder schokkend voor het oog, dus er is minder aanpassingstijd voor uw pupillen wanneer ze ermee werken onder een donkere lucht.
Nachtelijke hemelfotografie is een reden waarom sommigen zullen overwegen om de K-1 Mark II te kopen - het Astrotracer-systeem maakt gebruik van de sensor voor bewegende beelden en GPS om onscherpte te verminderen bij het fotograferen van de sterren.
In wezen kan het de rotatie van de aarde compenseren, hoewel de hoeveelheid compensatie zal variëren op basis van de richting waarin uw camera is gericht en uw keuze van de brandpuntsafstand.
Ik was in staat om scherpe foto's te maken van sterren met belichtingen van maximaal twee minuten met Astrotracer, langer dan de 15 tot 20 seconden die je lukt met Astrotracer uitgeschakeld.
Natuurlijk moet u deze opnamen beperken tot alleen sterren, of afzonderlijke belichtingen samenstellen voor afbeeldingen die zowel de nachtelijke hemel als aardse elementen bevatten, omdat de beweging van de sensorverschuiving aardgebonden objecten die uw frame binnenkomen, zal vervagen.
De bedieningselementen aan de achterkant omvatten de bedieningselementen voor liveweergave en meting in de linkerbovenhoek.
De achterste bedieningsknop (de voorkant zit op de handgreep), AF en AE-L-knoppen bevinden zich aan de rechterkant.
De duimsteun heeft een IR-sensor voor draadloze ontspanknop (er zit er ook een aan de voorkant voor je selfie-behoeften).
De groene knop, een vertrouwd bedieningselement voor Pentax-fotografen waarmee u de instellingen voor programma-opnamen snel kunt resetten of de automatische ISO kunt omschakelen, bevindt zich ook op de achterkant, samen met de info-, menu- en afspeelknoppen.
Ten slotte is er een vierwegbedieningstablet met een OK-knop in het midden.
De directionele bedieningselementen hebben een dubbele functie.
Ze zijn gelabeld om de Drive, JPG-uitvoerinstellingen, LCD-helderheid en witbalans aan te passen, maar de Focus-knop boven het pad schakelt de functie om naar het aanpassen van het focuspunt.
Ik zou veel liever een speciale focus-joystick zien, omdat het een beetje onhandig is om de functie met de knop in en uit te schakelen.
De Mark II heeft dezelfde zoeker op ooghoogte als de K-1.
Het is een pentaprisma met een dekking van 100 procent en een vergroting van 0,7x, met een overlay-raster dat kan worden in- of uitgeschakeld.
Het is een beetje zwakker dan de zoeker op concurrerende modellen van de grote twee - de Nikon D850 en Canon EOS 5D Mark IV - wanneer ze naast elkaar worden bekeken met een lens met dezelfde f-stop bevestigd.
Het achterdisplay is 3,2 inch en 1.037.000 dots.
Het is niet gevoelig voor aanraking, wat in 2018 verouderd lijkt.
Het is gemonteerd op hetzelfde unieke scharniersysteem dat we zagen bij de K-1.
Vier armen strekken zich uit om het scherm uit de behuizing te trekken, en het paneel zelf is op een scharnier gemonteerd, zodat het naar boven kan kantelen.
Het is een ontwerp dat we nog steeds niet hebben gezien op modellen behalve de K-1.
Het is solide en een beetje veelzijdiger dan een eenvoudig scharnierend scherm.
Als de K-1 betere video-chops zou hebben, zou ik zeggen dat een variangle display gunstig zou zijn, maar het is een eerste fotocamera, dus de mogelijkheid om het LCD-scherm in dezelfde richting te richten is geen must-have.
Connectiviteit en functies
De K-1 Mark II heeft dubbele UHS-I SD-kaartsleuven.
De UHS-I-standaard is langzamer dan de nieuwere UHS-II.
U kunt een kaart van 95 MBps in de Mark II plaatsen en optimaal profiteren van de snelheid, maar UHS-II-kaarten zijn zo snel als 300 MBps.
De Mark II is geen maven voor het maken van burst-opnamen, maar het zou een pluspunt zijn om snellere schrijftijden te hebben wanneer u een aantal afbeeldingen achter elkaar vastlegt.
Andere aansluitingen zijn een 3,5 mm microfooningang en een hoofdtelefoonaansluiting, micro-HDMI, micro-USB en gelijkstroomingang.
Er is wifi, maar we waren teleurgesteld over de draadloze ervaring met de K-1 Mark II en andere camera's die de Ricoh Image Sync-app gebruiken om foto's over te dragen.
Het is een langzaam stuk software met fouten dat moet worden herschreven.
Het is vooral verbijsterend dat Ricoh de app niet aangenamer in het gebruik heeft kunnen maken.
Het kocht in 2016 Wi-Fi-geheugenkaartmaker Eyefi en al zijn intellectuele eigendom.
Stabilisatie in het lichaam is een kenmerk van Pentax-camera's.
De K-1 Mark II heeft een vijfassig stabilisatiesysteem, dat door CIPA tot vijf stops wordt beoordeeld.
Het systeem is niet sterker dan je krijgt met de K-1, maar verbeterde verwerking en precisie voegen een functie toe die ontbrak in de eerste camera: de handheld Pixel Shift Resolution.
Pixelverschuivingsresolutie maakt een reeks van vier afbeeldingen, waarbij de sensor elke keer met een enkele pixel wordt verplaatst om een ??betere kleurmonster te krijgen.
Om te begrijpen waarom dit werkt, moet u weten hoe een Bayer-beeldsensor werkt.
De sensor van de K-1 is gevoelig voor licht, maar niet voor kleur.
Een filterarray, een complexe matrix van rood, groen en blauw in een herhalend patroon van vier bij vier, zit over de sensor en maakt deze alleen gevoelig voor bepaalde tinten licht op elke pixellocatie.
Om de lege plekken in te vullen, interpoleert de beeldprocessor gegevens van omringende pixels.
Door de sensor te verplaatsen, kan de K-1 kleur- en lichtsterktegegevens bij elke pixel meten, waardoor de resolutie effectief wordt verbeterd zonder het aantal pixels te verhogen.
Andere camera's doen dit en hebben meestal een stevig statief en een statisch object nodig om effectief te zijn.
Het standaard Pixel Shift-systeem van de K-1 Mark II, dat wel een statief en een statisch onderwerp vereist, werkt redelijk goed.
De nieuwe handheld-modus werkt ook, maar vertoont geen merkbare verbetering ten opzichte van het vastleggen van een enkel beeld, zelfs niet bij een vergroting van 2: 1.
Je kunt het verschil, of liever het gebrek daaraan, zien in de bovenstaande vergelijking.
De Mark II bevat ook een GPS, hetzelfde als de K-1.
Het voegt geografische metadata toe aan afbeeldingen, maar kan ook worden gebruikt voor sterrenfotografie met een lange belichtingstijd.
Als u geen sterrensporen aan een afbeelding wilt toevoegen, kunt u de Astrotracer-functie inschakelen, zoals beschreven in de vorige sectie.
Autofocus worstelt
De K-1 Mark II komt qua snelheid overeen met zijn voorganger.
Het wordt ingeschakeld, stelt scherp en legt een beeld vast in slechts 1,3 seconden.
De autofocussnelheid is stabiel bij helder licht, ongeveer 0,1 seconde in combinatie met de FA * 50 mm F1.4 SDM AW-lens.
De focussnelheid daalt tot ongeveer 0,6 seconde bij weinig licht.
Overschakelen van de optische zoeker naar Live View schakelt over naar een langzamere, op contrast gebaseerde autofocus.
Bij helder licht zorgt de camera voor 0,6 seconde scherpstelling en 0,9 seconde bij weinig licht.
Onze standaard autofocussnelheidstest wordt uitgevoerd met een groot doel dat gemakkelijk door de camera kan worden geraakt, en met alle autofocuspunten ingeschakeld.
Bij gebruik in de echte wereld ...
