Red Dead Redemption 2 (RDR2) volgt de outlaw Arthur Morgan en zijn tegenslagen als lid van de criminele Van der Linde-bende.
Je verkent het Amerikaanse Oude Westen met je trouwe ros, terwijl je politieagenten, premiejagers en lokale dieren in het wild afweert, terwijl je missies op je neemt om je medegangsters te helpen.
Er zijn ook tal van nevenactiviteiten te ondernemen, waardoor je jezelf kunt verliezen in een avontuur op een manier die niet is meegemaakt sinds The Legend of Zelda: Breath of the Wild ($ 39,99 bij Amazon).
Eerlijke, objectieve beoordelingen
Daxdi.com is een toonaangevende autoriteit op het gebied van technologie en levert op Labs gebaseerde, onafhankelijke beoordelingen van de nieuwste producten en diensten.
Onze deskundige brancheanalyses en praktische oplossingen helpen u betere aankoopbeslissingen te nemen en meer uit technologie te halen.
De RDR2 van $ 59,99, ontwikkeld door Rockstar Games, is een PlayStation 4-game (ook beschikbaar op Xbox One) boordevol details en boordevol charme in zowel verhalen vertellen als visuele presentatie.
De gameplay is echter redelijk veilig en gaat niet verder dan wat andere third-person shooters hebben gedaan.
Rockstar's toewijding aan realisme en detail begint aan het einde van het spel vervelend te worden door het overmatig gebruik van stijve, tijdrovende animaties.
Toch worden de problemen van RDR2 nooit een ernstig nadeel, en als je bereid bent ze over het hoofd te zien, wacht je een werkelijk uitstekende game.
Liefde en verlies
Het hart van RDR2 ligt in het verhaal en de thema's die het ontwikkelt door middel van uitgebreide dialogen en tussenfilmpjes.
Het volgt de Van der Linde-bende, een lieve groep bandieten die aan het begin van de 19e eeuw in Amerika worstelden om te overleven.
Het verhaal heeft een eerbied voor het oude westen, maar combineert het met een plezierig, brutaal historisch realisme.
Terwijl je speelt als Arthur Morgan, een minzaam maar gehard lid van de bende, is de Van der Linde Gang enorm, met meer dan 20 complexe personages die je persoonlijk leert kennen terwijl je door het verhaal speelt.
De bende babbelt constant, maakt ruzie, zingt, speelt en vertelt samen verhalen, waardoor de cast een intense persoonlijkheid en gevoel voor geschiedenis krijgt.
Het verhaal maakt hier veel gebruik van om het verhaal vooruit te helpen.
Veel van de nuances van het verhaal ontvouwen zich door interacties in het kamp van de bende, waardoor je wordt gestimuleerd om nog meer tijd met hen door te brengen.
Het volstaat te zeggen dat je ongetwijfeld gehecht raakt aan deze personages, en het verhaal jaagt op die gevoelens naarmate de gebeurtenissen zich ontvouwen.
God in de details
Na een paar lineaire verhaalmissies word je in de open wereld gedropt en mag je verhaalmissies of optionele evenementen ondernemen of gewoon over de kaart dwalen om problemen te zoeken.
RDR2 is een visueel hoogstandje.
De personagemodellen zijn uitstekend, de belichting en schaduwen van de game zijn fantastisch, en de sneeuw- en moddervullingen zijn de beste die ik tot nu toe in een game heb gezien.
Hoewel de game op alle consoles is vergrendeld op 30 frames per seconde, presteert hij redelijk goed op mijn basis PlayStation 4, met een resolutie van 1080p.
Xbox One X ($ 899,00 bij Amazon) en PlayStation 4 Pro ($ 369,99 bij GameStop) kunnen de game spelen met een resolutie van 4K.
Dit alles wordt aangevuld met een onberispelijke aandacht voor detail.
Natuurlijk heb je waarschijnlijk de grapartikelen gelezen over de paardentestikels in het spel, die niet alleen zorgvuldig zijn gemodelleerd, maar ook natuurkunde hebben gekregen; ze deinzen zelfs terug in de kou.
Wees gerust, ontwikkelaar Rockstar Games heeft hetzelfde detailniveau toegepast op vrijwel elk aspect van de game.
Bomen en loof zwaaien prachtig in de wind.
Krachtige schoten kunnen doelen uit elkaar halen, waardoor je vijanden op gruwelijke wijze kunt verminken.
Paarden schoppen verdedigend als je ze bang maakt of aanvalt.
Bereden vijanden die je neerschiet, kunnen af ??en toe met hun benen bekneld raken in de stijgbeugel als ze van hun paard vallen.
Lichamen trekken aaseters aan en vallen in de loop van de tijd uiteen.
Dode mannen worden vaak verzameld door plaatselijke politiemensen.
De lijst gaat maar door en het is een wonder dat RDR2 zo gedetailleerd is als het is.
Evenzo is de soundtrack van RDR2 verbluffend.
De partituur bevat muzikale nummers die goed passen bij de scenario's waarin je je bevindt.
Plechtige hoorns begeleiden een sneeuwstorm terwijl je door een besneeuwde bergtop sjokt.
Gespannen percussie en strijkers benadrukken stealth-secties.
Shootouts worden begeleid door een aanstekelijk deuntje, marcherende trommels en stuiterende trompetten.
Elk groot evenement heeft een passende muzikale begeleiding die precies klinkt zoals je zou verwachten te horen in een klassieke westerse film.
De muzikale score is de onuitgesproken held van RDR2 en verkoopt het Wild West-gevoel van de game net zo goed als de graphics en karakterisering.
Wild Wonderful West
In de meest basale vorm is RDR2 een third-person shooter / actiespel, met stealth-elementen en op dekking gebaseerde systemen.
De gameplay is echter niet beperkt tot schieten en vuisten.
RDR2 is enorm en barst van de optionele gebeurtenissen en geheimen.
Spelers kunnen gemakkelijk de overgrote meerderheid van de tijd doorbrengen met dollen in de open wereld, bandieten doden, op dieren in het wild jagen, vissen, zichzelf dom drinken, gokken of zich bezighouden met wat voor ondeugd je maar kunt bedenken, en toch weglopen met een enorm gevoel van voldoening .
Natuurlijk kun je ook gewoon met je paard rondrijden in de enorme gamewereld.
Verhaalmissies lopen uiteen, inclusief stealth-gebaseerde moord, grote diefstal, ontvoering, verraderlijke jacht en catharsis vissen.
In tegenstelling tot open-world games zoals bijvoorbeeld Metal Gear Solid V: The Phantom Pain of de Far Cry-serie, is RDR2 echter toegewijd om een ??verhaal te vertellen en geeft het je niet veel creatieve vrijheid als het gaat om het aanpakken van missies.
De game geeft je snel een mislukkingsstatus als je de missie niet speelt zoals Rockstar Games het bedoeld heeft.
Dit geeft Rockstar Games duidelijk meer controle over hoe hun verhaal zich afspeelt, maar voelt tegelijkertijd een stuk beperkter aan dan ik zou willen.
Optionele side-quests zijn over het algemeen minder beperkend, wat de lineariteit van verhaalmissies enigszins in evenwicht houdt.
Te veel realisme
De bloei en het realisme van RDR2 zijn verbluffend, vanuit een puur visueel standpunt.
Dat gezegd hebbende, er zijn enkele details die afbreuk doen aan de gameplay.
Het villen van een dier is bijvoorbeeld schokkend gedetailleerd, waarbij Arthur de huid wegpelt en een roze, gespierd karkas achterlaat.
Het is visueel indrukwekkend en radicaal sneller dan het villen van een dier in het echte leven zou zijn, maar de actie duurt enkele seconden om te voltooien, wat nauwelijks een meeslepende gameplay is als je alleen maar een knop ingedrukt hoeft te houden om de actie uit te voeren.
De nieuwigheid begint erg snel te slijten en acties die me eerder in het spel verbaasden, begonnen aan het einde van het spel als druk werk te voelen.
Het plunderen van lichamen duurt eeuwen, tot het punt waarop alle metgezellen waarmee je reist, je zullen straffen voor het verspillen van tijd.
Is het realistisch? Tuurlijk.
Is het leuk? Nee niet echt.
Er zijn ook kleine controleproblemen waar ik last van had, hoewel ik me in de loop van het spel toch aan hun eigenaardigheden kon aanpassen.
Arthur manoeuvreert met alle gratie en finesse van een tank, dus elke stap, draai en draai die je invoert, voelt traag aan.
Zijn bewegingen zien er fantastisch en ongelooflijk natuurlijk uit in de game, maar voelen stijf aan tijdens de uitvoering.
Het deksysteem is kieskeurig, dus ik had moeite om in een veilige positie te komen wanneer ik tegen onregelmatige oppervlakken of muren leunde.
Mikken voelt ook onhandig aan, wat een negatieve invloed heeft op het vuurgevecht.
De camera is plakkerig en de richthulp is invasief en legt de nadruk op handmatig richten.
Aim Assist uitschakelen zorgt ervoor dat handmatig richten enorm onnauwkeurig aanvoelt, dus ik moest de tijd nemen om de camera-instellingen aan te passen om een ??fatsoenlijke middenweg te vinden.
Door de doelversnelling te verhogen, wordt de bewegingssnelheid van het richtkruis verbeterd, en door de functie richten / dode zone uit te schakelen, voelt de camera ook minder plakkerig aan.
Als het richten niet goed voor je is, raad ik je ten zeerste aan deze instellingen aan te passen om iets te vinden waar je je prettig bij voelt.
Ik kwam ook problemen tegen met de bedieningselementen, waardoor ik per ongeluk een commando invoerde dat ik niet van plan was uit te voeren vanwege de manier waarop contextgevoelige acties op de controller worden toegewezen.
Heel vaak viel ik per ongeluk een nabijgelegen NPC aan als ik met iets anders probeerde te communiceren, zoals mijn paard.
Ik zwaaide ook met mijn pistool naar NPC's als ik met ze probeerde te communiceren, omdat ik zou vergeten dat ik mijn vuurwapen had uitgerust, en deelt dezelfde knop als richten.
Nu we het toch over het onderwerp hebben, NPC's zijn veel te gevoelig en trigger-happy.
Natuurlijk, ik heb wat arme schlub in de stad gesockt, en het kan wel of niet opzettelijk zijn geweest, maar je kunt er zeker van zijn dat de lokale wetshandhaving je als boze horzels laat zwermen en je in Zwitserse kaas verandert als je de kans krijgt.
Verdorie, als je iemand op de verkeerde manier aanvalt, kun je worden neergeschoten of geslagen.
Paarden zijn van vitaal belang voor transport, hoewel de domme beesten met bijna alles in botsing kunnen komen als je niet oppast, waardoor Arthur de lucht in vliegt in spectaculaire en hilarische crashes.
Maar de game is te sterk afhankelijk van reizen met paarden, wat buitengewoon vervelend wordt omdat er weinig in de weg staat van gemakkelijk toegankelijke snelle reismogelijkheden.
Het paardrijden wordt ook vervelend als je door zoveel missies in het spel wordt gedwongen om een ??persoon naar je doel te volgen.
Als je moet reizen om je zoektocht te beginnen, alleen om nog wat te reizen om te komen waar je heen moet, wordt het heel snel oud.
Gedwongen loopsecties zijn nooit leuk in games, en deze secties zijn het RDR2-equivalent.
Ik geloof dat een missie-gebaseerde structuur het spel beter had kunnen dienen, waarin spelers een missie uit hun kamp selecteren en rechtstreeks naar hun missie worden getransporteerd, in plaats van te moeten omgaan met het constante reizen.
Ja, je kunt snel van het kamp naar een bestemming reizen, maar het is een enkele reis, dus je moet terug naar het kamp om weer snel te reizen.
Je kunt ook een postkoets huren of een treinkaartje kopen om tussen steden te reizen, maar het is duidelijk dat deze systemen zijn ontworpen om het realisme in RDR2 te laten zien, in plaats van voor het gemak.
RDR2 streeft naar een meer realistische en zwaardere gamestijl, maar ik geloof dat snellere bediening, snellere acties en handigere reisopties de game beter zouden hebben gediend, vooral een game die zo lang en inhoudrijk is als deze.
Hoewel deze klachten zeker afbreuk doen aan het spel, vallen ze alleen op vanwege de geweldige RDR2 als geheel.
Er is zoveel te genieten en te doen in het spel, dat zo'n enorme wereld omvat en een zo robuust verhaal vertelt, dat de tekortkomingen duidelijker lijken naarmate je het spel langer speelt.
Rijden in de zonsondergang
Red Dead Redemption 2 combineert historisch realisme met een fascinerend verhaal, om een ??verbazingwekkend sfeervolle en nostalgische ...
